|
Κάθε φορά που επισκέπτομαι ένα νέο μέρος αυτό που προσπαθώ να κάνω πάντα, είναι να καταφέρω να νιώσω και να καταγράψω με τη δική μου αισθητική το ρυθμό και τη καθημερινότητα αυτού του μέρους. Έτσι και στη Νέα Υόρκη. Για 9 μέρες με το φωτογραφικό μου σακίδιο στη πλάτη, με πόδια, μετρό και την γυναίκα μου την Ευαγγελία όπως πάντα δίπλα μου! Περπάτησαμε αρκετές ώρες στους δρόμους του Μανχάταν, περάσαμε στο Μπρούκλιν το οποίο είναι απέναντι, φτάσαμε μέχρι το Long Island και βγήκαμε και σε συνοικίες ενδιάμεσες στη διάρκεια της διαδρομής. Σε όλη τη διάρκεια παραμονής γνωρίσαμε και έναν ακόμη κόσμο, τον υπόγειο. Θα έλεγα ότι ο υπόγειος της Νέας Υόρκης είναι ένα μέρος όπου μπορείς να δεις τα πάντα από ανθρώπους, φυλές, καλλιτέχνες του δρόμου, άστεγους, πλούσιους. Είναι ίσως το πιο βρόμικο αλλά και παράλληλα το πιο πολύχρωμο μετρό που έχω δει. Θα μπορούσα να γράψω παρά πολλά για κάθε μία εικόνα όπου εξελίσσεται μπροστά σας. Αυτό που έχω να πω συνοπτικά είναι ότι για κάποιες λήψεις χαθήκαμε μέσα σε επικίνδυνα στενά, για κάποιες άλλες επί ώρες περίμενα την κατάλληλη στιγμή και για άλλες ήμουν ξαπλωμένος σε κεντρικούς δρόμους για να καταφέρω να κάνω το κάδρο μου. Αλλά στο τέλος άξιζε τον κόπο.
|
|
